Amelia i Carlos – Wielka Podróż po Świecie

Był sobie raz dwulatka o imieniu Amelia. Miała ona najlepszego przyjaciela – pieska o imieniu Carlos. Carlos był biały jak chmurka, z małymi czarnymi łatkami na uszach. Amelia kochała przygody, a Carlos zawsze wiernie jej towarzyszył. Pewnego dnia, Amelia obudziła się i postanowiła, że tego dnia zwiedzi cały świat!

Amelia wyjęła swój plecak i włożyła do niego ulubioną kanapkę, sok jabłkowy i kocyk. Carlos szczekał radośnie, gotowy do wędrówki. Ruszyli w drogę i najpierw trafili na piękną zieloną łąkę pełną kwiatów. Amelia zrywała kwiatki, a Carlos biegał za motylami. Na końcu łąki zobaczyli ogromną tęczę!

- Chodźmy za nią! – powiedziała Amelia i ruszyli dalej. Dotarli do końca tęczy i znaleźli się na górze, która wyglądała jak... czekolada! Amelia nie mogła uwierzyć własnym oczom. Wspięła się na górę i spróbowała kawałek ziemi. Carlos także polizał ziemię, ale bardziej spodobały mu się rosnące dookoła ciasteczkowe drzewa.

Po zejściu z czekoladowej góry, Amelia i Carlos dotarli nad Morze Bąbelkowe. Fale w morzu nie były zwykłą wodą, ale... bąbelkami mydlanymi! Amelia wskoczyła do morza, a Carlos radośnie skakał za nią. Pływali w bąbelkach, śmiejąc się i próbując złapać te największe.

Gdy Amelia i Carlos wyszli z bąbelkowego morza, ruszyli w stronę tajemniczego lasu. Drzewa w tym lesie były niezwykle wysokie, a liście świeciły w różnych kolorach. Carlos nagle zaczął biegać wokół drzew, a za nim pojawiły się małe świetliki. Świetliki oświetliły im drogę przez las.

Nagle z drzewa wyfrunęły kolorowe ptaki, które zaczęły śpiewać piękną melodię. Amelia i Carlos zrozumieli, że czas wracać. Wrócili więc przez zieloną łąkę, minęli czekoladową górę i przeszli przez las świetlików. - Carlosie, co za niesamowita podróż! – powiedziała Amelia. Carlos zaszczekał, jakby chciał powiedzieć: - Zawsze chętnie pójdę z tobą na kolejną przygodę.