Ulduzlar

Bir zamanlar, dağların ətəyində yerləşən kiçik bir kənd var idi. Bu kənddə Soltan adında bir çoban yaşayırdı. Hər gün o, qoyunlarını otlaqlara aparır, uca dağların arasındakı gözəllikdən zövq alırdı. Amma Soltanın bir arzusu var idi – ulduzlara toxunmaq. Bir gecə, ulduzlar o qədər parlaq idi ki, Soltan yata bilmədi və çölə çıxdı.

Soltan qəflətən bir ulduzun yerə düşdüyünü gördü. O, ulduzun düşdüyü yerə çatanda, qarşısında gözəl bir qız peyda oldu. Qız dedi: - Mən ulduzların qoruyucusuyam. Sən çox təmiz qəlbli bir insansan, ona görə də bir arzu dilə və yerinə yetirim. Soltan düşündü və dedi: - Mən ulduzlara toxunmaq istəyirəm.

Qız gülümsəyərək dedi: - Ulduzlara toxunmaq üçün uca bir qəlb lazımdır. Sən artıq buna maliksən. Hər dəfə səmimiyyətlə kiməsə kömək etdikdə, ulduzlara daha yaxın olacaqsan. Soltan düşündü ki, bu çox çətin olacaq. Amma o, qərara gəldi ki, bu yolda çalışacaq.

Soltan kənddəki insanlara kömək etməyə başladı. Amma ilk dəfə kömək edərkən, bir uşaq onun yaxşılığını anlamadı və qaçdı. Soltan çox kədərləndi və düşündü ki, bəlkə də bu mümkün deyil. - Niyə insanlar mənim köməyimi qəbul etmir? Soltan soruşdu. Amma o, davam etməyə qərar verdi.

Soltan daha çox çalışdı və digər insanlara da kömək etməyə başladı. Amma bir gün, bir ailə onun köməyini rədd etdi və dedi ki, - Bizə kömək lazım deyil. Soltan yenə də məyus oldu və düşündü ki, bəlkə də ulduzlara toxunmaq mümkün deyil. Bu an, qız yenidən peyda oldu və dedi: - Sənin qəlbin çox təmizdir, sadəcə davam et.

Soltan qızın sözlərinə inanaraq, kənddəki insanlara kömək etməyə davam etdi. Hər dəfə bir yaxşılıq etdikdə, ulduzlar daha yaxınlaşırdı. Günlərin birində Soltan başa düşdü ki, ulduzlar əlçatan deyil, amma onların işığı insanın qəlbindədir. - Mən artıq ulduzlara toxunmuşam, Soltan dedi. O gündən bəri Soltan kənddəki hər kəsə kömək edən biri kimi tanındı və həmişə ulduzlarla birgə idi – qəlbində və ruhunda.